Ιστορίες για ...τραγούδια: Κάτω απ' τη μαρκίζα

Το 1977 ο Μάνος Ελευθερίου υπογράφει στιχουργικά ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της Ελληνικής μουσικής με τίτλο «Κάτω από τη μαρκίζα» που μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός και ερμήνευσε μοναδικά η Βίκυ Μοσχολιού.

Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο άλμπουμ  «Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό» που κυκλοφόρησε από την Lyra το 1977.

Ο Μάνος Ελευθερίου αναφέρει ότι η μαρκίζα του τραγουδιού ανήκει στο κτίριο επί της οδού Πανεπιστημίου 44 και Μπενάκη, που στέγαζε το ξενοδοχείο «Παλλάδιον», το μετέπειτα «Μετρόπολις»

Η δική του διήγηση για τη μικρή ιστορία του τραγουδιού:

«...Ένα απόγευμα, που είχα πιει λίγο παραπάνω -για να μην πω ότι ήμουν εντελώς μεθυσμένος- κάθισα κι έγραψα! Εκείνη την εποχή διάβαζα ένα μυθιστόρημα του Γιάγκου Πιερίδη. Αφορούσε ένα ζευγάρι που είχε χωρίσει και συναντήθηκε, μετά από χρόνια, κάτω από μία μαρκίζα μία βροχερή μέρα και σχεδόν δεν θυμούνταν ο ένας τον άλλο! 

Είχα κι εγώ μια εμπειρία: Βροχή κι εγώ στην Πανεπιστημίου βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο, τρέχω κάτω απ' τη μαρκίζα του ξενοδοχείου «Μετρόπολις», στη γωνία Πανεπιστημίου και Μπενάκη και κοιτάζω τη βροχή. Η ανάμνηση αυτής της σκηνής συνδέθηκε με τη σκηνή του τραγουδιού...»

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.