Το πολύ σημαντικό άλμπουμ «Η εκδίκηση της γυφτιάς» που κυκλοφόρησε το 1978 από την Lyra, μέσα από τα λόγια των δημιουργών της
«...Θυμάμαι ότι τα τραγούδια αυτά έγιναν μέσα σε λίγες μέρες μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη, σε μια εποχή άκρως πολιτικοποιημένη και υπό το δέος των τραγουδιών του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη...κι ενός ανάλογου μουσικού κλίματος που κυριαρχούσε τότε. Και ίσως να ήταν μια διακριτική απάντηση σ' αυτήν την εποχή. Θυμάμαι τη νύχτα που ταξιδεύαμε με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη, όπου θα ηχογραφούσαμε το δίσκο σ' ένα μικρό στούντιο του Νίκου Παπάζογλου. Πόσο απίθανο μου φαινόταν ότι αυτά τα τσιφτετέλια, οι ρούμπες θα κυκλοφορούσαν δημοσίως! Το πρώτο τραγούδι ήταν η τρελή κι αδέσποτη που μπορεί κανείς να πει ότι ήταν και το εμβληματικό τραγούδι αυτού του δίσκου. Κατά κάποιο τρόπο είχα εκπλήξει τον ίδιο μου τον εαυτό διότι μέχρι τότε, η μουσική που έγραφα ήταν ενός άλλου ύφους. Ανακάλυπτα συγχρόνως και τη σχέση μου με τη λαϊκή μουσική...»
ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ (1998 στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«....Μισώ το τραγούδι της κουλτούρας. Γίνεται συνεχώς και πιο άχαρο, περιγράφει τις πραγματικότητες και καθόλου δεν τις εκφράζει. Το ελαφρολαϊκό πάλι ποτέ μου δεν το χώνεψα.... Ο Χιώτης το κατάφερε καλούτσικα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στα "γαλλικά" με λίγο μπουζούκι. Η πλέμπα αντέδρασε αμέσως με ένα λιγδερό είδος που αργότερα ονομάστηκε από τους υπερασπιστές της καθαρότητας της φυλής Ινδοπρεπές, τουρκογύφτικο ή γυφτιά.... Μα δεν είναι η πρώτη φορά που όταν οι άνθρωποι εδώ αγανακτούν, μουτζώνουν την Ευρώπη και λένε "καλύτεροι οι Τούρκοι." Το έχουμε αυτό και στον Μακρυγιάννη και στον Παπαδιαμάντη, το έχουμε και στον Καζαντζίδη, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών.... Γύρισα πίσω. Ο Μανώλης (σ.σ. Ρασούλης) και ο Νίκος (σ.σ. Ξυδάκης) κοιμόντουσαν. Πρώτη φορά βλέπω παιδιά με ανησυχίες και ιδεολογίες και απ’ όλα, να διαλέγουν όχι το κουλτουριάρικο αλλά το ντιπ λαϊκό. ...Καλημερούδια. Πώς σας φαίνεται για τίτλος η εκδίκηση της γυφτιάς; Ήταν αγουροξυπνημένοι και το δέχτηκαν....»
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ (σημείωμα στην έκδοση του δίσκου)
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ (σημείωμα στην έκδοση του δίσκου)
«...Ο δίσκος βρήκε γόνιμο έδαφος. Διαδόθηκε πρώτα στους φοιτητικούς κύκλους και σιγά σιγά κινήθηκε όπως το νερό κάτω από την ψάθα.Η πλάκα είναι ότι όσοι παρουσίαζαν τότε το δίσκο σε εφημερίδες και περιοδικά έγραφαν πολύ άσχημα πράγματα. Οτι είναι δήθεν λαϊκά τα τραγούδια. Γι’ αυτό και ο τίτλος του επόμενου δίσκου μας ήταν ''Τα Δήθεν''. Ακόμη και τα δύο κρατικά κανάλια που υπήρχαν τότε πολέμησαν την ''Εκδίκηση της Γυφτιάς'' μετά βδελυγμίας. Ο διευθυντής προγράμματος της ΥΕΝΕΔ επέστρεψε το δίσκο στον Πατσιφά με το σημείωμα ''είναι εθνικώς απαράδεκτος''.
Η στάση τους με έκανε να ξεχάσω ότι θα μπορούσα να έχω κάποια στήριξη και έμαθα να δουλεύω με αυτό τον τρόπο. Διαδίδω τα τραγούδια μου διά ζώσης, από χωρίου εις χωρίον. Φτιάχνω δίσκους με το σκεπτικό ότι θα έρθουν κάποιοι να με ακούσουν ζωντανά κι αν τους αρέσω θα αγοράσουν ένα δίσκο, έτσι σαν καρτ ποστάλ ενός τόπου που επισκέφθηκαν, που τους άρεσε και θέλουν να έχουν κάτι για να τον θυμούνται...»
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ«...Αλλά λίγο πριν τη Ρεζέρβα, το ’77, κάναμε την Εκδίκηση Της Γυφτιάς. Με την παρακίνηση του αδελφού μου και τη δική μου συνταιριάξαμε τον Ρασούλη και τον Ξυδάκη και τους πείσαμε -τον Ξυδάκη, δηλαδή- να γράψουν λαϊκά τραγούδια.
Δεν έγραφε τίποτα ακόμα ήταν συντηρητής εικόνων. Είχε έρθει από την Αίγυπτο και έπαιζε λίγο πιανάκι, με δυο δάχτυλα. Όταν του προτείναμε να γράψει λαϊκά τραγούδια μάς έλεγε πως δεν ξέρει από τέτοια. Οπότε του πήγα μερικούς δίσκους, για να μπει στο νόημα. Αρχίσανε, λοιπόν, και σκαρώνανε κάποια τραγούδια με τον Ρασούλη. Ο Μανώλης αγαπούσε μεν τα λαϊκά τραγούδια και καταλάβαινε την αξία τους, αλλά δεν είχε ασχοληθεί. Ήταν περισσότερο ένας διανοούμενος της Αριστεράς τότε, είχε γράψει και ένα βιβλίο. Εν πάση περιπτώσει, έγινε αυτό το πάντρεμα πάνω στον Λυκαβηττό, όπου μένανε στην ίδια αυλή οι δυο τους. Μιας και έπαιξα και τραγούδησα στο demo της Γυφτιάς, μου είπαν να συμμετάσχω και στον δίσκο. Έτσι κι έγινε. Πήγαμε και ηχογραφήσαμε στο στούντιο του Νίκου Παπάζογλου, στη Θεσσαλονίκη. Το οποίο στούντιο ήταν ένα οκτακάναλο Tascam και μικρόφωνα τίποτ’ άλλο...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ (από συνέντευξή του στον ΟΑΣΙΣ 88FM)
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗς ΓΥΦΤΙΑΣ
Μουσική : Νίκος Ξυδάκης
Στίχοι : Μανώλης Ρασούλης
Κυκλοφορία : 1978
Εταιρεία : LYRA
Ηχογράφηση : Studio ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ
Παραγωγή : Διονύσης Σαββόπουλος
Ερμηνευτές : Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη και Διονύσης Σαββόπουλος
Τα τραγούδια του δίσκου :
01. ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ - Διονύσης Σαββόπουλος
02. ΚΥΡ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΣΚΩΝ - Νίκος Παπάζογλου (μουσική: Νίκος Παπάζογλου)
03. ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ - Νίκος Παπάζογλου
04. ΣΑΝ ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ - Σοφία Διαμάντη
05. ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ - Νίκος Παπάζογλου
06. ΜΗ Μ' ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΤΕΜΠΕΛΗ - Νίκος Παπάζογλου
07. ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΟ - Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
08. ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ - Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
09. ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Νίκος Παπάζογλου (Μουσική : Νίκος Παπάζογλου - στίχοι:Τάκης Σιμωτάς)
10. ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ - Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης
11. ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΥΠΑΡΧΩ - Νίκος Παπάζογλου
12. ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ - Νίκος Παπάζογλου
13. ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΣΟΥ - Διονύσης Σαββόπουλος
