Ο τελευταίος, φίλος του πατέρα του Νταλάρα, του ρεμπέτη Λουκά Νταράλα, προσπάθησε να τον βοηθήσει δισκογραφικά, γράφοντάς του δύο τραγούδια, τα: «Μπροστά στα σκαλοπάτια σου» και «Πάντα σε φίλους πίστευα».
Η ηχογράφηση θα γινόταν σε ένα στούντιο στα Εξάρχεια, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ μια και η ημέρα που διάλεξαν για να γίνει, ήταν σημαδιακή και άλλαξε δραματικά την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα. Ήταν Παρασκευή 21 Απριλίου του 1967.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Νταλάρας καταφέρνει να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε δίσκο 45 στροφών, που είχε τον τίτλο «Προσμονή», σε μουσική του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη και σε στίχους Παναγιώτη Καλαποθαράκου. Η ηχογράφηση έγινε σε ένα μικρο στούντιο στην οδό Μασσαλίας και κυκλοφόρησε από την δισκογραφική εταιρεία "Αυλός" το 1967, αλλά κόπηκε σχεδόν αμέσως από την λογοκρισία της χούντας λόγω των στίχων. Στην ετικέτα του δίσκου ο Νταλάρας αναφέρεται με το πραγματικό του όνομα, σαν Νταράλας. Επίσης υπάρχουν δύο εκδόσεις του δίσκου με κόκκινη και λευκή ετικέτα.
Τα επόμενα χρόνια καταφέρνει και εμφανίζεται δίπλα σε μεγάλα ονόματα της νύχτας όπως η Καίτη Γκρέυ και ο Σπύρος Ζαγοραίος. Μάλιστα ο τελευταίος, αδελφικός φίλος του πατέρα του, στο μαγαζί «Άττικα» του οποίου εμφανιζόταν ο Νταλάρας, το 1968, προσκαλεί το Μάκη Μάτσα για να τον ακούσει. Ο Μάτσας ενθουσιάζεται και ο Νταλάρας υπογράφει άμεσα το συμβόλαιό του στη MINOS, με την οποία συνεργάστηκε από τότε έως το 2005.
Κάπως έτσι ξεκινά η μεγάλη δισκογραφική του πορεία με δεκάδες προσωπικούς δίσκους και συνεργασίες με όλους τους μεγάλους δημιουργούς της Ελληνικής Μουσικής.
Στην αρχή της καριέρας του, ο Γιώργος Νταλάρας, ευτύχησε να συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς δημιουργούς, που έγραψαν τις δικές τους χρυσές σελίδες στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής, όπως ο Μάνος Λοίζος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Μητσάκης αλλά και μεγάλους στιχουργούς όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Πυθαγόρας, ο Μάνος Ελευθερίου και ο Άκος Δασκαλόπουλος. Η τεράστια επιτυχία της «Μικράς Ασίας», αλλά και των άλλων δίσκων που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του '70 («50 χρόνια ρεμπέτικο», «Μικρές πολιτείες», «Στα ψηλά τα παραθύρια», «Σεργιάνι στο κόσμο») έδωσαν μεγάλη ώθηση στην καριέρα του.
Τη δεκαετία του '80 ο Νταλάρας φεύγει από τα κέντρα διασκέδασης και τις μπουάτ της Πλάκας και μεταφέρει τα τραγούδια του στα θέατρα. Ιστορικές υπήρξαν οι μουσικές παραστάσεις του στα Θέατρα Ορφέας (1983), Περοκέ (1985) αλλά και η ιστορική παράσταση με τη Χαρούλα Αλεξίου στη θέατρο Τέντα (1984) και στο Ηρώδειο (1988) με το Άξιον εστί του Μίκη Θεοδωράκη.
Οι συνεργασίες του με τον Μίκη Θεοδωράκη (Ραντάρ), τον Χρήστο Νικολόπουλο (Ο τραγουδιστής, Μη μιλάς κινδυνεύει η Ελλάς), τον Άκη Πάνου ( Θέλω να τα πω), τον Σταύρο Κουγιουμτζή (Τρελοί και άγγελοι), Σταύρο Ξαρχάκο (Συναυλία και Missa Griola) και βέβαια με το Μάνο Χατζιδάκι στο Σείριο ήταν οι σημαντικότερες μουσικές στιγμές του
Ο δίσκος Latin (1987) σημειώνει τεράστια επιτυχία και συγκαταλέγεται στη δεκάδα των πιο εμπορικών δίσκων της Ελληνικής μουσικής, μαζί βέβαια με τα άλμπουμ Μικρά Ασία (1973), Τα τραγούδια μου (1983) και 50 χρόνια ρεμπέτικο (1975)
Στη δεκαετία του '90 ο Γιώργος Νταλάρας επιστρέφει στη νύχτα σε ένα χώρο ειδικά διαμορφωμένο την «Ιερά Οδό» όπου συνεργάζεται με διάφορους καλλιτέχνες (Πυξ Λαξ, Μάριος Φραγκούλης κλπ). Η μουσική παράσταση στο «Αττικόν» μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά και οι συνεργασίες του με το Θάνο Μικρούτσικο (Συγγνώμη για την άμυνα), το Δημήτρη Λάγιο, το Βασίλη Δημητρίου και τον Goran Bregovic είναι η πιο σημαντικές δισκογραφικές στιγμές του.
Οι περιοδείες του σε ολόκληρο το κόσμο και οι συνεργασίες του με μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες διαδέχονται η μια την άλλη.
Συνεργάζεται με την Metropole Orchestra της Ολλανδίας σε δύο μουσικές παραστάσεις, που ήταν ένα αφιέρωμα στον διεθνή κινηματογράφο και τον Μίκη Θεοδωράκη, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με την Deutsche Oper Berlin, όταν ερμήνευσε στην Όπερα του Βερολίνου τη λειτουργία του Ariel Ramirez Misa Criolla, με την Israel Philharmonic Orchestra, στο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ, υπό τη διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη.
Άξιες αναφοράς οι δύο συναυλίες που έδωσε στην Αυστραλία, στο Rod Laver Arena της Mελβούρνης εγκαινιάζοντας τις εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της παρουσίας της Eλληνο-Ορθόδοξης Kοινότητας της Mελβούρνης και της Bικτώριας που παρακολούθησαν περισσότεροι από 6.000 θεατές. Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποίησε συναυλία για τις εκδηλώσεις του μεγαλύτερου υπαίθριου Eλληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Φεστιβάλ της Aυστραλίας στους Aντίποδες, στη Mελβούρνη, τραγουδώντας για 100.000 περίπου θεατές
Η καινούργια χιλιετία βρίσκει το Γιώργο Νταλάρα στις μουσικές επάλξεις με τον ίδιο καταιγιστικό ρυθμό των προηγούμενων δεκαετιών. Κυκλοφορίες δίσκων, δισκογραφικές συνεργασίες, συναυλίες και διακρίσεις. Ξεχωριστή θέση έχουν τα μεγάλα μουσικά αφιερώματα του στο ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι (Βαμβακάρης, Τσιτσάνης), στους Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Λοίζο και Σταύρο Κουγιουμτζή, ενώ συνεργάζεται με την BBC Concert Orchestra, Osipov State Russian Folk Orchestra, Philadelphia Orchestra και το American Ballet Theatre, στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Από τις δεκάδες τιμητικές διακρίσεις, να σημειώσω μια από τις πιο σημαντικές, την ανακήρυξή του ως ένας από τους επτά Πρεσβευτές Καλής Θέλησης για τους πρόσφυγες της Ύπατης Αρμοστείας παγκοσμίως, το 2006, με την έγκριση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Kofi Atta Annan και του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Antonio Guterres.
Θα χρειαζόταν εκατοντάδες σελίδες, για να αποτυπώσει κανείς την τεράστια μουσική πορεία του κορυφαίου Έλληνα τραγουδιστή. Διανύοντας τη δεύτερη δεκαετία του 2000, παραμένει στη κορυφή και απ' ότι φαίνεται σε αυτή τη θέση θα παραμείνει για πάντα
Γιώργο Νταλάρα Respect
Διαβάστε επίσης
