Η Μαρία Λατσίνου έχοντας στο πλευρό της τον μόνιμο συνεργάτη από το 2000, Χρήστο Αλεξόπουλο και μια ομάδα απο εξαιρετικούς μουσικούς που μετεξελίχθηκαν από το 2015 και μετά σε μουσικό σχήμα με το όνομα Mokita, επιστρέφει στο δισκογραφικό προσκήνιο με το άλμπουμ «Λάρυμνα» που πήρε τον τίτλο από την πόλη Λάρυμνα στην οποία ηχογραφήθηκε.
Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ «Μια ανάσα δρόμος» (2015) που δημιούργησε ο Χρήστος Αλεξόπουλος και για το οποίο πήρε θετικότατες κριτικές, η Μαρία Λατσίνου επιβεβαίωσε όλους εκείνους που την πίστεψαν και περίμεναν με ενδιαφέρον το επόμενο βήμα της.
Το άλμπουμ «Λάρυμνα» περιλαμβάνει 10 τραγούδια με τον Χρήστο Αλεξόπουλο να έχει τον πρωταγωνιστικό δημιουργικό ρόλο. Ήδη απο το άλμπουμ «Μια ανάσα δρόμος», ο Αλεξόπουλος προσπάθησε να δώσει νέο ήχο δημιουργώντας μουσικά κομμάτια στις παρυφες της rock και της jazz με «ηχηρή» έλλειψη της κιθάρας. Αυτη τη φορά συνεχίζει το εγχείρημα του χρησιμοποιώντας καθαρά τζαζίστικες φόρμες, στηριζόμενος αποκλειστικά στους μουσικούς του σχήματος, που σου θυμίζουν κλασσικους μουσικούς της Jazz που δημιουργούν την ώρα που παίζουν, προεκτείνοντας την αρχική σκέψη του συνθέτη και σου δίνουν την εντύπωση οτι παίζοντας το ίδιο κομμάτι, κάποια άλλη στιγμή θα ακούσεις κάτι διαφορετικό.
Αναμφισβήτητα η ερμηνεία της Μαρίας Λατσίνου είναι εξαιρετική. Η φωνή της δένει με τα κομμάτια, τους προσδίδει μια ελαφριά δραματικότητα και παρότι οι ήχοι παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το άλμπουμ καταφέρνει να συμβιώσει μαζί τους και να τους αναδείξει.
Από τα τραγούδια, το 9λεπτο «Παγίδα» δίνει τον τόνο του άλμπουμ ενώ τα «Στο τέλος της ημέρας» και «Σφίγγει ο κλοιός» θα ακουστούν περισσότερο, μια και θεωρώ οτι είναι πιο προσιτά στο μέσο ακροατή.
Στο τέλος της ακρόασης έχεις την αίσθηση ότι ταξίδεψες παρέα με νέους ήχους που δεν επαναλαμβάνονται, αλλά εξελίσσονται σε άλλους που και αυτοί είναι άγνωστοι και νέοι. Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των δημιουργών του άλμπουμ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου